Het idee had ik al langer, laten we de Vennbahn eens rijden. De Vennbahn is een fietspad dat vanuit Aachen naar het Luxemburgse Troisviergés voert. Een tocht vanuit Aachen van 125 km (enkel). En volgens de verschillende publicaties en sites goed te doen met een gemiddelde stijging van 2%.
Omstreeks 11:00 uur vetrokken we vanaf het station in Raeren. Daar konden we de auto's beter kwijt. Gabriella, Rolf, Johan, Robert, Marcel en ikzelf zouden de uitdaging aangaan met resp. een Quest XS, Quest, Strada, Scorpion Trike, Quest en QuattroVelo. Robert had al aangegeven tot circa Monschau mee te fietsen vanwege knieproblemen. Rolf had al een hele tour vanuit het Schwalmtal, Gabriella vanuit Bonn en Johan vanuit Antwerpen achter de rug. Marcel en ik waren luxe met auto en aanhanger naar Raeren gereden.
Marcel zou voor het eerst gaan fietsen met zijn nieuwe aanhanger. Een ongelooflijk praktisch en mooi afgewerkt ding met flinke inhoud. Heb daar dankbaar gebruik van gemaakt. Gelukkig is Marcel een goed geoefende fietser met topconditie want het bleek niet makkelijk om overal een last van ca. 30 kilo mee te moeten sleuren.
Het eerste stuk van de route was een continu vals plat. Omhoog dus. Maar we waren fit en het ging ons redelijk gemakkelijk af. Onderweg om de kilometer een bord met het aantal kilometers en een noodnummer. De spoorlijn soms letterlijk nog naast de fiets. In Kaltenherberg voorbij Monschau maakten we onze eerste stop bij een frietkot. Daar even gerust, een braadworst gegeten en afscheid genomen van Robert die de terugweg weer zou gaan nemen. Met een wel hele rode dikke knie!
Onderweg kwamen we Carsten met zijn blauw/oranje DF tegen. Hij was een dag eerder al gegaan. En had veel pech. Allereerst was er een zeer zwaar onweer over de camping getrokken in de nacht van vrijdag op zaterdag. Door de regenval was ook het fietspad op plaatsen overspoeld en daardoor nat vies en erg glad geworden in de streek nabij St. Vith. Helaas is Carsten met zijn fiets van het pad gegleden en tegen een boom beland. Met zelf een lichte verwonding aan zijn been maar ook met een behoorlijke schade (zeker € 2.000) aan de DF tot gevolg. We waren gewaarschuwd!
Vanaf Kaltenherberg ging het door. Nu redelijk vlak met af en toe een stijging. De onverharde delen waren goed berijdbaar met de Velomobielen. St. Vith was onze volgende stop. Helaas onderweg enkele keren moeten stoppen omdat bij Marcel de ketting eraf liep bij het schakelen naar het kleinste blad. Vooral voor hem heel vervelend. Soms werden verrast door een zeer steile helling. Dan konden Rolf en ik nog wel met een gang van zo' n 2 km/u naar boven met de 'mountaindrive', maar het was zwaar!
Bij St. Vith ' apfelkuche' gegeten bij een heel luxe hotel/restaurant. Zelfs de WC tegels waren van marmer. En toen kwam het... Tjonge jonge wat een klimmen en wat een slechte paden zo nu en dan. Carsten had niets teveel gezegd. Soms spekglad dan weer onverhard. Met haakse bochten die door een Quest of QV gewoon niet te nemen zijn. Dus uitstappen keren en weer verder. Maar de finish was in zicht. Kapot moe kwam ik rond 19:00 uur bij de camping aan. Marcel en Johan waren onderweg even afgeslagen en deden voor ons boodschappen, zij kwamen een half uurtje later.
Tenten geplaatst, heerlijk gedoucht en daarna samen lekker een pizza gegeten en tot een uur of tien samen bijgepraat. Een heerlijk stel mensen om samen een tour mee te maken. Ook al met een beetje vrees naar de terugtocht gekeken. Ik had op de heenweg enkele malen erge kramp gehad. Gabriella en Rolf adviseerden me om ieder kwartier iets te drinken, ook wanneer ik geen dorst had. Dan zou ik beslist geen last meer van kramp hebben. Klopte perfect... hele terugweg geen last gehad van kramp.
Om 05:09 uur kwam de eerste trein voorbij op zondagmorgen. Om zes uur begonnen klokken te luiden. Niet gewoon zes keer. Neen een kwartier lang en.... steeds meer. Iedereen wakker dus! Tijd om ons te verfrissen, tenten inpakken en gebruik te maken van een heerlijk ontbijtje dat de campinghouder voor ons had klaargemaakt. Super camping trouwens. Heel schoon, vriendelijk en gemoedelijke sfeer.
Starttijd 09:00 uur. Johan kent goed de weg in de buurt rond St. Vith omdat zijn broer er woont. Hij stelde voor om de terugweg naar St. Vith via de Rijksweg te doen. Dat zou effe klimmen zijn, maar veel veiliger en met een flinke afdaling vanaf de Luxemburgse grens. Maar het begon met een klim vanaf de receptie van de camping tot ergens zo'n 15 km verder. Pffff...
In St. Vith tegenover een camping hald gehouden, was het al bijna 11:30 uur. Toen door richting Monschau. Onderweg nog een keer gestopt voor een sanitairbezoek en iets te drinken, eten was er niet. Dat viel sowieso een beetje tegen. Met zo'n inspanning heb je geen behoefte aan friet e.d. En er was niet veel anders open onderweg.
Wel bijzonder om twee dagen lang alleen frisse boslucht te kunnen snuiven. Wat boffen we toch dat we dit kunnen doen! Onderweg namen we vast afscheid van Gabriella die afsloeg richting Bonn. Rolf reed ook vast vooruit. Hij moest nog een heel stuk en was pas omstreeks 20:00 uur weer thuis in het Schwalmtahl. Topprestatie- compliment!
Marcel, Johan en ik reden terug naar Raeren. Vanaf Monschau vrijwel alleen nog bergaf. Het mooiste stuk van de Vennbahn (hahaha). Daar alles weer opgeladen en afscheid genomen. Johan werd door zijn voruw en zoon opgehaald. Strada op het dak van de Saab en terug naar Antwerpen.
Ben moe maar trots dat het is gelukt | Chris Trines.
Foto's zijn van Johan & Chris
