Door Chris Trines
GERMERSHEIM. Voor de 23e keer werd in het Duitse Germersheim de 'Internationale Spezialradmesse'. Geen gewone beurs dus, maar een beurs voor speciale fietsen. Het was de eerste maal dat
ik de beurs bezocht. Het universiteitsterrein met de verschillende hallen, waren 'volgestouwd' met alles wat je maar als bijzondere fiets kunt aanmerken. En ook op de verschillende
testparcours kwam je ogen tekort. Een persoonlijk verslag van een bijzondere beurs die ook ditmaal meer dan 10.000 bezoekers trok.
Op vrijdagmiddag (Koningsdag) waren Jean Schickendantz en ik in de auto gestapt om af te reizen naar Phillipsburg. Een plaatsje op zo'n 10 kilometer afstand van Germersheim. Daar hadden we een campingplaats gereserveerd voor de nacht. Camping Seedorf lag 'onder de rook' van het 'Kernkraftwerk Germersheim'. Van de twee reactoren, was er nog één actief. De ander wordt komend jaar buiten bedrijf gesteld.
Het was een rit van zo'n 350 km vanuit Roermond. En het leek wel of heel Duitsland naar de SPEZI ging. Er waren talrijke files, veelal door wegwerkzaamheden. Maar we hadden de tijd en hebben genoten van de mooie omgeving waar we doorheen reden. Geen druk, altijd fijn! Theo van Andel vertelde ons later dat zij zo'n 10 uren hadden gereden. Pfffff moet er niet aan denken.
Onze nachtrust werd op de proef gesteld door een koppel nachtegalen. Zouden wij als Limburgers aan gewend moeten zijn. Immers in ons provinciale volkslied zingen we "...waar in 't bronsgroen Eikenhout, Nachtegaaltje zingt...". Nou ze zongen.... de hele nacht door. Om gek van te worden. Maar ach... er zijn erger geluiden om wakker van te liggen, toch?
Op de camping nog even kennis gemaakt met twee trikers uit Heilbron. Ze waren naar de camping gefietst via de Rijnroute, in totaal zo'n 50 km gereden. Vader en zoon. Ervaren fietsers, zo bleek, die met hun trikes al eerder zo'n 800 km naar Rotterdam reden. Lijkt me geweldig wanneer je samen met je vader zo'n ervaring kunt maken, dat vergeet je nooit meer. Op de beurs kwamen we ze nog een keer tegen, grote lach op hun gezicht. Ze genoten!!
We reden op zaterdag omstreeks 09:00 uur vanuit de camping richting Germersheim. Bleek dat ze in Phillipsburg een beetje van ons waren gaan houden en ons niet meer kwijt wilden. De 'Umleitung' (omleiding) wees ons niet echt de juiste weg Phillipsburg. We bleven rondjes rijden. Pas nadat Jean de navigatie op een Duitse stem had gezet ("die weet hier tenminste de weg...") ging het richting beurs.
Direct bij aankomst, kwamen we al twee bezoekers met bijzondere zelfgemaakte fietsen tegen. De Italiaanse reed op een zelfgemaakte bamboe ligfiets en haar partner op een houten speciaal gebogen ligger (foto' s). Bezoekers kwamen overigens uit alle windstreken merkten we ook meteen. Jean kreeg meteen van een Italiaan die een vraag. Jammer genoeg sprak die alleen Italiaans. Laat dat nou net de favoriete taal van Jean zijn (niet dus).
Leuk was ook dat één van de eerste bekenden die we tegenkwamen Josef Janning uit Bonn was. De man achter 'Three Wheels Four France' was natuurlijk met zijn fiets (DF) uit Bonn komen rijden. Op vrijdag om 06:00 uur vertrokken en omstreeks 22:00 uur op de camping aangekomen. Met ruim 280 km extra op de teller van de DF!
De organisatie was prima voor elkaar. Maar dat mag natuurlijk ook wel met 23 jaar ervaring. Marion Raschka, de dame van communicatie, verwachte ons al en had keurig een infopakketje, 'de Presse-passen' en zelfs een SPEZI-USB stick met allerlei bijzonderheden voor ons klaar leggen. Chapeau! We kozen ervoor om niet met de persmeute mee te sjokken, maar onze eigen weg te gaan op het beursterrein.
We liepen dus meteen maar hal 1 binnen. Tjonge, jonge, jonge, wat zijn er veel typen trikes. Ik heb zelf ooit een HP Gekko gehad, maar ik keek werkelijk mijn ogen uit. En de trend is dikke wielen! Dikke wielen en e-drive! Want ook daar werden we mee dood gegooid. De opkomst van E-ondersteuning in Trikeland is niet meer te keren. Het aanbod is gigantisch!
Grote merken als HP Velotechnik, ICE, Hase Bikes waren natuurlijk goed vertegenwoordigd. Maar ook kleinere bedrijven zoals VELOKS hadden een stand. Veloks heeft een E-Trike gebouwd met een accu waarmee maar liefst 600 km kan worden gereden. Althans dat beweerde de Veloks-mijnheer. Er kan bij deze trike voor worden gekozen om te fietsen met de normale versnellingen of met een trapaandrijving via de motor. De accu zit bijzonder laag waardoor ook het zwaartepunt laag ligt. Gevolg een uiterst stabiele trike, met bovendien een eenvoudig uit te wisselen accu.
En de zittingen van Velomobielen maken ook een enorme ontwikkeling door. Waar een trike voorheen nog was uitgerust met een soort 'hangmat', tegenwoordig kun je bij bijvoorbeeld ICE kiezen uit verschillende 'seats' zoals ERGO-LUXE, een ERGO-FLOW Mesh (toch nog een beetje een verbeterde hangmat) en een AIR-PRO COMPOSITE. Menig beroepschauffeur zit slechter. Zouden dit soort stoeltjes ook in een QV passen, flitste het door mijn hoofd. Neahhhh.
Ik heb echt ook bijzondere modellen gezien. En creaties om toch vooral droog te blijven. Of om in Canada bomen uit het woud te slepen , of om ..... Noem maar wat op, het was er allemaal. Lachen johh.... Met uitzondering dan van de prijzen van het 'teenenander'. Dat was meer effe schrikke. Om vervolgens effe te sparen....
En uiteraard mag op een 'International Specialradmesse' het oer Hollandse VELOMOBIEL.NL niet ontbreken. Op volle oorlogssterkte met een mooie stand en veel fietsen aanwezig. En met diverse modellen zoals de Quest. Met een Strada met Rohlof-naaf kon worden getest. Ook met de rode metallic QV kon dat. Eva had deze voor de gelegenheid voorzien van een nieuwe belettering (zie foto boven / letters vanaf nu in de shop). Aan belangstelling had het team niet te klagen. En... eerlijk is eerlijk, veel techniek is gewoon ook door andere velobouwers overgenomen. Het lijken wel Chinezen hahaha.....
Een fiets die ik graag wilde zien, was de MULSANNE uit La France. Er stonden er twee. Een zwarte carbon oer uitvoering en een meer gelikte blauwe versie. Tsja... wat moet ik zeggen. Ik pas er niet in om te beginnen. Komt vooral doordat de ranke vormen van deze fiets niet overeenkomen met mijn ranke vormen! Geen plaats voor mijn schouders bijvoorbeeld.
Daarnaast vond ik het allemaal een beetje iellig. Wel werd ik meteen verliefd op de led achterlichten. Zeer fraai gemaakt en verdomd goed zichtbaar. Qua techniek viel me op dat het lijkt op een fiets die we kennen uit Dronten. Veel bagage ruimte is er niet. Of moet ik zeggen, bagageruimte is er niet. Want grote kans dat je bagage die je zorgvuldig achter het stoeltje heb gepropt, via het gat bij het achterwiel de wijde wereld in verdwijnt. Waarschijnlijk na eerst versnipperd te zijn door de ketting. Jammer! Het blijft een mooi ontwerp/model, maar niet voor deze jongen!
In deel twee van deze SPEZI BLOG, lees je meer over o.a. de PODBIKE, Bamboe fietsen, de PEDILIO, de leuke ontmoetingen, lees hier verder.